Detective Conan :: ฉันเป็นติ่ง ที่แค่ได้มองเมนก็สุขใจ (END)

ฉันเป็นติ่ง ที่แค่ได้มองเมนก็สุขใจ

ใต้สำนักงานนักสืบโมริ มีร้านกาแฟปัวโรต์เช่าอยู่ ร้านขนาดเล็กที่ลูกค้าขาเก่าขาจรแวะเวียนมาเรื่อย ๆ มีพนักงานสาวผู้คอยยิ้มแย้ม ทักทายและบริการทุกคนอย่างเป็นกันเอง 

ฮิราอิ โอโตเมะ

เอ๊ะ…อะไรนะ? ปกติไม่ใช่ชื่อนี้หรอกเหรอ  

อา…นั่นสินะ แต่ว่า ตั้งแต่ร้านเปิด พนักงานหญิงเพียงคนเดียวที่ร้านเคยรับ และได้ทำงานอยู่ที่นี่ ก็คือเธอคนนี้นี่แหละ :)

---

“นี่ โอโตเมะ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เข้าใจ ทำไมคนที่มุ่งมั่นกับเรื่องศิลปะอย่างเธอถึงได้มาทำงานที่ร้านคาเฟ่ล่ะ? อุตส่าห์เรียนด้านนั้นจนจบ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอจะเป็นศิลปินซะอีก”

        “ก็…นะ”

        “หรือจริง ๆ แล้วมีเหตุผลอะไรอยู่?”

         “นิดหน่อย”

         “เห~”

---

         “โอโตเมะจัง จากนี้ไปเขาจะมาทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ ฝากดูแลด้วยนะ”

          “…..”

          “สวัสดีครับ ผมอามุโร่ โทโอรุ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

          “…ค่ะ” จะดูแลอย่างดีเลยค่ะ ^^